بنا بر اين از يك طرف می بينيم خداوند اطاعت فرمان اولوا الامر 

را بدون هيچ قيدوشرط لازم دانسته وازطرف ديگراگر اولوا الامر

 معصوم از خطا نباشند چنين فرمانى صحيح نيست، از اين مقدمه

 چنين استفادهمی ‏كنيم كه اولوا الامر كه در آيه فوق به آنها اشاره

 شده حتما بايد معصوم بوده باشند.

بعد از عرض این مقدمه می خواهم این را بگویم که به اعتقاد ما

 شیعه ها این اولی الامر امامان هستندو طبق این ایه معصوم هستند.

ما شیعه ها در این مورد اتفاق داریم ولی برادران بزرگوار اهل سنت 

دراین مورد اختلاف دارند .عده ای از انها می گویند که منظور خداوند

 متعال در این ایه حاکمان هستند برایمثال در کشور عربستان ملک

 عبدالله از نظر این عده از اهل سنت اولی الامر است که خدا اطاعتش 

راواجب کرده است .ولی به نظر ما این درست نیست چون ملک 

عبدالله شراب می نوشد ولی خدا ورسولش شراب را حرام می دانند 

و این تناقض در کتاب خدا جایی ندارد و سایر حکام پس این نظریه

درست نیست .و باز عده ای از اهل سنت (علما )را منظور این ایه

 دانسته اند و بطلان این هم واضح است چون علما اختلافات بسیاری

 با هم دارند .می بینی که علمای حنابله سخنان علمای شافعی را

قبول ندارند و یا شافعی سخنان حنفی ها را قبول ندارند و سایر

 مذاهب پس این نظریه هم درستنیست چون خدا به اطاعت امر

 مبهم توسعه نمی کند اما عزیزان "ما شیعه ها اولی الامر را

 امامان میدانیم و امامان به ادعای همه مسلمین از همه دانشمندتر

 بودند و این را هم همه می دانند که رهبرانمذاهب اربعه اهل سنت

 از شاگردان ائمه ما بودند.و هیچ سخن اختلافی از ائمه در مورد

 اعتقاداتشان دیده نشده است امام اول هر حرفی را زده امام دوم

 هم همین حرف را زده است و تا اخر هم به همینمنوال بوده است .

لذا به نظر من سخن شیعه منطقی تر است .نظر شما چیست؟